Melodía sentimental de Galicia a Brasil, de Chané a Vila-Lobos

UXÍA  canto

SÉRGIO TANNUS  guitarra, cavaquinho, viola caipira e percusión

JED BARAHAL  violoncello

CHRISTINA MARGOTTO  piano

PROGRAMA

Heitor Villa-Lobos  (1887-1959)

Melodía Sentimental

Modinha (Seresta núm. 5)

Francisco Mignone (1897-1986)

Modinha para cello e piano

Heitor Villa-Lobos

Coral (Canto do Sertão) da Bachianas núm. 40

Aria (Cantiga do Caicó) da Bachianas núm. 4

Canção de Amor

O Trenzinho do Caipira

Melodías Galegas

Negra Sombra (Rosalía de Castro / Xoan Montes)

Lonxe da Terriña (Aureliano J. Pereira / Xoan Montes)

Os Teus Ollos (Curros Enríquez / José Castro ’Chané’)

Unha Noite na Eira do Trigo (Curros Enríquez / José Castro ’Chané’)

Xente da Festa (Trad.)

Alalá da Mariñas (Trad./adaptación Uxía / Tannus)

Volvendo a Brasil, das cirandas e brinquedos de roda:

A Condessa

Nesta Rua tem um Bosque

Teresinha de Jesus

História da Caipirinha (instrumental)

Zangou-se o Cravo com a Rosa

A Maré Encheu

A música popular exerceu unha especial atracción sobre Heitor Villa-Lobos que, desde os 11 anos, frecuentaba a casa dun dos amigos do seu pai onde adoitaban reunirse con músicos populares. As famosas rodas de choro (música instrumental,  virtuosa, que apareceu en Río de Xaneiro nas últimas décadas do século XIX, como ocupación da xente da pequena clase media que tocaba a cambio de bebida ou comida, animando festas), onde a improvisación era a alma da reunión, foron unha das grandes iniciacións e fonte de inspiración de Villa-Lobos.

A paixón por este tipo de música levouno a progresar na guitarra, clarinete e saxo, facendo tamén do piano, o violoncello e a voz os seus instrumentos de predilección. A gran forza de Vila-Lobos foi a querer explotar e enaltecer os inmensos recursos musicais do seu país. Realizou recollidas de material folclórico en diversos estados brasileiros e converteuse non símbolo máis aclamado do nacionalismo musical de Brasil. Acabou por mostrar todo o Brasil na súa obra, tanto o Brasil colosal e informe da planicie amazónica, como o Brasil dos cantos folclóricos e das melodías seresteiras do suburbio carioca.

Tamén en Galicia naceu un movemento paralelo que cristalizou nunha espléndida xeración de músicos galegos (Chané, Xoan Montes, entre outros) que souberon traducir en música a alma galega. Melodías sentimentais que fan vibrar a calquera que sinta a súa terra e que se fixeron inmensamente populares pola súa sinxeleza e beleza, e ademais espallaron ou sentimento galeguista por todo o mundo.

Foi dentro deste espírito que, Uxía, Sérgio Tannus, Christina Margotto e Jed Barahal desenvolveron este proxecto onde, cada un na súa vertente artística, unidos pola amizade e a paixón pola música, escolleron un material que retrata a vida e a obra dos seus países para homenaxear a estes creadores que por unha intuición adiviñatoria, uniron a tradición popular e a sensibilidade culta. Cantar, onte e hoxe, continúa a ser unha das formas máis belas de afirmar ben alto os máis nobres valores da dignidade humana, unha forma extrema de celebrar a vida, de celebrar o amor. Como dicía Heitor Villa-Lobos: “Um povo que sabe cantar está a um passo da felicidade; é preciso ensinar o mundo inteiro a cantar”

Christina Margotto piano

De nacionalidade brasileira, iniciou os seus estudos musicais aos oito anos e concluíu o bacharelato en piano na Facultade de Artes Santa Marcelina e en Oporto a licenciatura en piano de acompañamento na Escola Superior de Música e Artes do Espectáculo. Obtivo varios primeiros premios en concursos no Brasil: Concurso Nacional Villa-Lobos, Concurso Mozos Solistas da Orquestra Sinfónica do Estado de São Paulo, I e II Concurso Estadual de Piano do Espírito Santo, Concurso da Universidade Federal da Bahia, entre outros. Ten actuado como concertista en Brasil, Portugal, Francia, España, Inglaterra e Estados Unidos. Recentemente gravou un cd para dous pianos e piano a catro mans con obras do compositor Fernando Correia de Oliveira, xunto ao pianista Jairo Grossi.

Jed Barahal violoncello

Concertista con máis de 25 anos de carreira, é mestre en música pola Yale University e licenciado pola Juilliard School de Nova York. Frecuentou clases maxistrais con Pierre Fournier, Paul Tortelier e Janos Starker. Nas súas actuacións en Portugal, Estados Unidos, Brasil e outros países, rexístranse ducias de concertos como solista con orquestra, recitais con piano, e de música de cámara nas máis variadas formacións. Posúe un extenso repertorio que abrangue todos os estilos. Foi violoncello da Orquestra Sinfónica do Estado de São Paulo, Orquestra do Capitólio de Toulouse, e da Régie Sinfonia do Porto, entre outras. Natural de California e residente en Portugal, é profesor adxunto da Escola Superior de Música e Artes do Espectáculo do Instituto Politécnico do Porto desde 1993, e membro do Taller Musical do Porto desde 1996.

Sérgio Tannus guitarra, cavaquinho, viola caipira e percusión

É un dos máis completos artistas da colleita brasileira. Virtuoso en instrumentos variados de corda como guitarra, baixo, cavaquinho, mandolina e percusións, comezou a tocar cando tiña oito anos. Autodidacta, perfeccionouse procurando novas sonoridades, sen deixar de lado a súa brasilidade. Nacido en Niterói vive en Santiago de Compostela, onde vén divulgando ou seu traballo en varios países de Europa. No espectáculo Múltiples Camiños, alén de cantar e tocar composicións propias, presenta o traballo dunha nova xeración de compositores, podéndose destacar Fred Martins, Marcelo Diniz e Lenine.

Uxía canto

Este ano celebra 25 anos de carreira artística. Integrante do grupo Na Lúa ata 1991 cando emprendeu un camiño en solitario e publicou, nese mesmo ano, Entre cidades. Catro anos despois, Estou vivindo non ceo; e en 2007 O sal da vida. Con Eterno Navegar, percorre camiños de sonoridades atlánticas e ritmos e co recente Meu Canto conta co talento e a complicidade do virtuoso instrumentista Sérgio Tannus e de Lenine. Ten participado en numerosas experiencias musicais con artistas da talla de Perico Paris, Jessie Norman, Dulce Pontes, Noa, João Afonso ou Chico César. É tamén salientable ou seu labor como produtora musical. Directora artística do Festival Internacional da Lusofonía Cantos na Maré, punto de encontro das mellores voces de Portugal, Brasil, Cabo Verde, Guinea Bissau, etc.